Which is a tAraka mantra in gANapatya sampradAya? Does dying in Kashi ensure moksha?

गणेशमंत्रगाः सर्वे देवेशाः शंकरादयः ।
जगन्नानाविधं ब्रह्म तथा तत्र स्थितं मतम् ॥ ४९ ॥
यथा देवाश्च विप्रेश कलया गणपस्य वै ।
गणेशाकाररूपास्ते तथा मंत्राः प्रकीर्तिताः ॥ ५० ॥
अन्यच्च शृणु भावेन काश्यां नानाविधा जनाः ।
तिष्ठंति विविधान् देवान् भजंते भक्तिसंयुताः ॥ ५१ ॥
तेषु स्वधर्मनिष्ठा ये काशीवासं यथाविधि ।
कुर्वंति तारकं तेभ्यो ददाति शंकरः स्वयम् ॥ ५२ ॥
तेषु शाक्ताः स्थितास्तत्र तेभ्यः शक्तिमयं परम् ।
तारकं कथयामास शंकरः करुणानिधिः ॥ ५३ ॥
सौरेभ्यः सौरभावाख्यं शैवेभ्यः शिवरूपकम् ।
वैष्णवं विष्णुभक्तेभ्यस्तारकं ह्यवदच्छिवः ॥ ५४ ॥
स्वधर्मनिरतास्तत्र कर्म चक्रुश्च नित्यशः ।
कर्मांगदेवप्रीत्यर्थमोंकारं तेभ्य आदिशत् ॥ ५५ ॥
गाणेशा ये स्थितास्तेभ्यः पूर्णतारकरूपकम् ।
गणेशैकाक्षरं मंत्रं ददाति हर्षसंयुतः ॥ ५६ ॥
ते सर्वे तारकं प्राप्य कैलासे शिवसन्निभाः ।
अतिष्ठन् योगमास्थाय मंत्रध्यानपरायणाः ॥ ५७ ॥
साक्षात्कारं प्रचक्रुस्ते ब्रह्म यन् मंत्रगं परम् ।
तत्र तल्लीनभावेन योगिनो बभ्रमुस्ततः ॥ ५८ ॥
महालये महेशस्य शरीरे लीनतां ययुः ।
पुनः सृष्टौ नरा भूत्वा तत्र योगरता बभुः ॥ ५९ ॥

Page ख. ६ अ. २२ पान ६४

मंत्रं मंत्रार्थभावं च त्यक्त्वा ब्रह्मणि संस्थिताः ।
स्वस्वेष्टब्रह्मगा अंते भवंस्ते मुनिसत्तम ॥ ६० ॥
ये पापकारिणः काश्यां वसंति यदि ते मृताः ।
तेभ्यस्तारकरूपं तु न ददाति सदाशिवः ॥ ६१ ॥
भैरवीं यातनां ते तु भुक्त्वा कैलासमास्थिताः ।
लये मरणसंयुक्ताः पुनर्जन्मधरा मताः ॥ ६२ ॥
शौनक उवाच ।
वदंति वै पुराणेषु मुनयो ब्रह्मवादिनः ।
क्षेत्रेषु नानाभावेषु मृता मुक्तिमवाप्नुयुः ॥ ६३ ॥
तीर्थानि स्नानमात्रेण मुक्तिदानि वदंति च ।
व्रतादीनि महाप्राज्ञ नानामतविभेदतः ॥ ६४ ॥
सकामानि च कर्माणि कथितानि मुनीश्वरैः ।
नानाविधानि वै तेषु संस्मृतानि फलानि च ॥ ६५ ॥
तेषां कर्तार एवं ये फलानि प्राप्नुवंति ते ।
इहैव किंचित् केचित्तु परत्र द्विजसत्तम ॥ ६६ ॥
केचित् स्वल्पफलं केचित् पुष्कलं नात्र संशयः ।
किमिदं कौतुकं विप्र वद कारणमुत्तमम् ॥ ६७ ॥
काश्यां मुक्तिं विशेषेण प्राप्नुवंति नरादयः ।
तत्रैव मरणे सूत कथं ते जन्मिनोऽभवन् ॥ ६८ ॥
सूत उवाच ।
शब्दब्रह्मस्वरूपोऽयं गुरुरेकः प्रकीर्तितः ।
सर्वेषां विविधानां तु शिष्याणां नात्र संशयः ॥ ६९ ॥
शिष्याश्चतुर्विधाः प्रोक्ता उत्तमा मध्यमास्तथा ।
अधमा अधमेषु चाधमा मुनींद्रसत्तम ॥ ७० ॥
विषयासक्तचित्ता ये पापकर्मपरायणाः ।
दुःखयुक्ता यदाऽत्यंतं तदर्थं कर्मसेविनः ॥ ७१ ॥
अधमाधमरूपाश्च कथितास्ते महर्षिभिः ।
स्वल्पं फलं प्राप्नुवंतीह परत्र सुनिश्चितम् ॥ ७२ ॥
यदि कर्मफलं स्वल्पं ददाति कथितं सदा ।
तेषां तत्र रुचिर्नैवोत्पद्यते मूर्खभावतः ॥ ७३ ॥
तेषां वचनभावार्थं प्रवृत्त्यर्थं च कर्मणि ।
फलमेकं समाख्यातं उत्तमाधममार्गिणाम् ॥ ७४ ॥
परेषां लज्जया ये तु भयाद्वा कर्म कारिणः ।
अधमास्ते समाख्याताः प्राप्नुवंत्यधिकं फलम् ॥ ७५ ॥
सकामा ये स्वधर्मस्थाः कर्म कुर्वंति नित्यशः ।
मध्यमास्ते फलं सर्वं भुंजंति कालमानतः ॥ ७६ ॥
निःकामाः कर्मकर्तार उत्तमास्ते फलं मुने ।
अक्षयं कल्पपर्यंतं भुंजंत्यत्र न संशयः ॥ ७७ ॥
तत्रैव युगमानं ते कथयामि समासतः ।
कृते कर्म कृतं सद्यः फलदं जायते मुने ॥ ७८ ॥
त्रेतायां च कृतं कर्मान्यकर्माबाधभावतः ।
कालेन फलसंयुक्तं भवति प्राणिनां किल ॥ ७९ ॥
द्वापरे परलोके वाऽन्यकर्माबाधभावतः ।
इह ते वापि भुंजंति धर्महीनप्रभावतः ॥ ८० ॥
कलौ तु परलोके ते वाऽन्यजन्मनि मानवाः ।
संभोक्ष्यंति कृतं कर्म कालमानप्रभावतः ॥ ८१ ॥
आसुरेणैव भावेन नराः सत्तादिवर्जिताः ।
अतो जानीहि रुच्यर्थं फलं चित्रं भवत्यहो ॥ ८२ ॥
यथाविधि कृतं कर्म तदा फलप्रदं भवेत् ।
अन्यथा कारकायैवासुरं दद्यात् फलं सदा ॥ ८३ ॥
कृते कर्म कृतं येन सकृत्तस्य फलं लभेत् ।
त्रेतायां निष्फलं दृष्ट्वा तदा द्विगुणमाचरेत् ॥ ८४ ॥
फलं ददाति त्रिगुणं द्वापरे कर्म निश्चितम् ।

Pageखं. ६ अ. २२ पान ६५
कलौ चतुर्गुणं प्रोक्तं इहजन्मनि सौख्यदम् ॥ ८५ ॥
सकृच्चापि फलं कृत्वा लभेत् सत्कर्म मानवः ।
अथवा युगधर्मेण चतुर्गुणं फलं लभेत् ॥ ८६ ॥
अन्यत् काश्यादि माहात्म्यसंभवं विपरीतगम् ।
मन्यसे तत्र वक्ष्यामि शृणु संशयनाशनम् ॥ ८७ ॥
आत्मानुभवहीनो यो मर्त्यो मोक्षं लभेन्न वै ।
इदं मुख्यं विजानीहि ह्यन्यत्र भ्रममात्रकम् ॥ ८८ ॥
यथा देवगणाः सर्वेऽमराः शास्त्रे प्रकीर्तिताः ।
ब्रह्मणो दिवसांते ते मृत्युयुक्ता भवंत्युत ॥ ८९ ॥
नराणां तत्र जन्मानि संख्याहीनानि शौनक ।
भवंति तेन देवाश्चामराः संकीर्तिता बुधैः ॥ ९० ॥
तथापि पंच देवाश्चेश्वराः शास्त्रे प्रकीर्तिताः ।
विघ्नयुक्ता अनीशास्ते भवंति पश्य मानद ॥ ९१ ॥
महालये मरिष्यंति त्रिगुणैः संयुताः किल ।
पंच देवा न संदेहो ब्रह्माद्याः शास्त्रमार्गतः ॥ ९२ ॥
तेषां लोकेषु क्षेत्रेषु मता मुक्तिश्च तादृशी ।
मरणैः संयुतान्येव क्षेत्राणि तत्र का कथा ॥ ९३ ॥
इंद्रादीनां विनाशे ते समर्था मृत्युहीनकाः ।
तेषां जन्ममृती जंतुर्न पश्यति कदाचन ॥ ९४ ॥
ईश्वरत्वमतः शास्त्रे कथितं रुचिकारणात् ।
जन्ममृत्युविहीनाऽपि मुक्तिः संकथिता बुधैः ॥ ९५ ॥
वेदशास्त्रपुराणेषु स्वानंदो लयवर्जितः ।
सदा ब्रह्ममयत्वाद्वै तत्र मुक्तिर्विशिष्यते ॥ ९६ ॥
स्वानंदेनैव यद्दत्तं तदेव ब्रह्म सौख्यदम् ।
पात्रहीनप्रभावत्वाद् द्विजैरन्यत्र वर्ण्यते ॥ ९७ ॥
अन्यत्र मुक्तिदान्येव प्रोक्तानि शास्त्रसंमतैः ।
वासदानि तु तीर्थानि तानि क्षेत्राणि सप्तसु ॥ ९८ ॥
मृतः षट्सु नरस्तासु काश्यां धर्मयुतो भवेत् ।
मरणं तारकं प्राप्य ज्ञानयुक्तो भवेत् स्वयम् ॥ ९९ ॥
पुनर्जन्मनि योगी स भवत्यत्र न संशयः ।
स्वेष्ठं ब्रह्म समाप्नोति निश्चितं वेदगुह्यतः ॥ १०० ॥
योगं श्रुत्वा नरो यस्तु पापकर्मपरायणः ।
मरणे संस्मरेद्योगं स मयूरे भविष्यति ॥ १०१ ॥
यत्र कुत्रस्थ आगत्य मयूरे ह्यथवा स्वयम् ।
मरिष्यति न संदेहो महापापयुतोऽपि चेत् ॥ १०२ ॥
अथवा क्षेत्रमाहात्म्यं श्रुत्वा कुत्र स्थितो भवेत् ।
यदि मरणकाले स संस्मरेत् स तथा भवेत् ॥ १०३ ॥
मयूरस्याथ वा यात्रामेव कृत्वा नरोत्तमः ।
यत्र कुत्र मृतः सोंऽते संस्मरेत् स तथा भवेत् ॥ १०४ ॥
अथवा संगयोगेन गणेशे रुचिमालभेत् ।
नरो मयूरक्षेत्रे स मरणं प्राप्नुयात् परम् ॥ १०५ ॥
शिवविष्ण्वादिलोकेषु संस्थितस्तत्र संगतः ।
गणेशे प्रीतियुक्तश्चेत् स मयूरे भविष्यति ॥ १०६ ॥
अतिसंस्कारसंयुक्तः स क्षेत्रे धर्मसंयुतः ।
क्षेत्रसंन्यासभावेन मरणं तत्र चालभेत् ॥ १०७ ॥
योगिनः शांतिरूपाश्च चित्तं त्यक्त्वा गणेश्वरे ।
लीनास्ते यत्र कुत्रापि मृता गाणेशतां ययुः ॥ १०८ ॥
योगिनां मरणे विप्र यादृशं स्मरणं भवेत् ।
तादृशीं न गतिं सोऽपि लभते ब्रह्मणि रतः ॥ १०९ ॥
तथा मयूरक्षेत्रे ये मृतास्तेषां न विद्यते ।
अंते मतिर्यथा विप्र गतिः सर्वत्र पठ्यते ॥ ११० ॥
इदं सर्वं समाख्यातं शृणु प्रकृतमुत्तमम् ।
कथानकं महीपस्य यथा मुद्गलभाषितम् ॥ १११ ॥